doodrijden

Dutch

Etymology

From dood (“death, dead”) +‎ rijden (“ride”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdoːtˌrɛi̯.də(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: dood‧rij‧den

Verb

doodrijden

  1. (transitive) to run over someone resulting in his or her death.

Inflection
Inflection of doodrijden (strong class 1, separable)
infinitive doodrijden
past singular reed dood
past participle doodgereden
infinitive doodrijden
gerund doodrijden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular rijd doodreed dooddoodrijddoodreed
2nd person sing. (jij) rijdt doodreed dooddoodrijdtdoodreed
2nd person sing. (u) rijdt doodreed dooddoodrijdtdoodreed
2nd person sing. (gij) rijdt doodreedt dooddoodrijdtdoodreedt
3rd person singular rijdt doodreed dooddoodrijdtdoodreed
plural rijden doodreden dooddoodrijdendoodreden
subjunctive sing.1 rijde doodrede dooddoodrijdedoodrede
subjunctive plur.1 rijden doodreden dooddoodrijdendoodreden
imperative sing. rijd dood
imperative plur.1 rijdt dood
participles doodrijdenddoodgereden
1) Archaic.

See also

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.