dispiciens

Latin

Etymology

Present participle of dispiciō.

Participle

dispiciēns m, f, n (genitive dispicientis); third declension

  1. perceiving, discovering, considering

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dispiciēns dispiciēns dispicientēs dispicientia
Genitive dispicientis dispicientis dispicientium dispicientium
Dative dispicientī dispicientī dispicientibus dispicientibus
Accusative dispicientem dispiciēns dispicientēs, dispicientīs dispicientia
Ablative dispiciente, dispicientī1 dispiciente, dispicientī1 dispicientibus dispicientibus
Vocative dispiciēns dispiciēns dispicientēs dispicientia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.