dioecesanus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /di.oe̯.keːˈsaː.nus/, [d̪ioe̯keːˈs̠äːnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /di.e.t͡ʃeˈsa.nus/, [d̪iet͡ʃeˈs̬äːnus]
Adjective
dioecēsānus (feminine dioecēsāna, neuter dioecēsānum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dioecēsānus | dioecēsāna | dioecēsānum | dioecēsānī | dioecēsānae | dioecēsāna | |
Genitive | dioecēsānī | dioecēsānae | dioecēsānī | dioecēsānōrum | dioecēsānārum | dioecēsānōrum | |
Dative | dioecēsānō | dioecēsānō | dioecēsānīs | ||||
Accusative | dioecēsānum | dioecēsānam | dioecēsānum | dioecēsānōs | dioecēsānās | dioecēsāna | |
Ablative | dioecēsānō | dioecēsānā | dioecēsānō | dioecēsānīs | |||
Vocative | dioecēsāne | dioecēsāna | dioecēsānum | dioecēsānī | dioecēsānae | dioecēsāna |
Descendants
References
- dioecesanus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.