dinotus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dīnoscō.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dīnotus | dīnota | dīnotum | dīnotī | dīnotae | dīnota | |
Genitive | dīnotī | dīnotae | dīnotī | dīnotōrum | dīnotārum | dīnotōrum | |
Dative | dīnotō | dīnotō | dīnotīs | ||||
Accusative | dīnotum | dīnotam | dīnotum | dīnotōs | dīnotās | dīnota | |
Ablative | dīnotō | dīnotā | dīnotō | dīnotīs | |||
Vocative | dīnote | dīnota | dīnotum | dīnotī | dīnotae | dīnota |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.