devinciens

Latin

Etymology

Present active participle of dēvinciō (bind fast; subjugate; oblige).

Participle

dēvinciēns m, f, n (genitive dēvincientis); third declension

  1. binding fast, tying up
  2. subjugating
  3. obliging

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dēvinciēns dēvinciēns dēvincientēs dēvincientia
Genitive dēvincientis dēvincientis dēvincientium dēvincientium
Dative dēvincientī dēvincientī dēvincientibus dēvincientibus
Accusative dēvincientem dēvinciēns dēvincientēs, dēvincientīs dēvincientia
Ablative dēvinciente, dēvincientī1 dēvinciente, dēvincientī1 dēvincientibus dēvincientibus
Vocative dēvinciēns dēvinciēns dēvincientēs dēvincientia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.