deturbans

Latin

Etymology

Present participle of dēturbō.

Participle

dēturbāns m, f, n (genitive dēturbantis); third declension

  1. upsetting, dislodging, depriving

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dēturbāns dēturbāns dēturbantēs dēturbantia
Genitive dēturbantis dēturbantis dēturbantium dēturbantium
Dative dēturbantī dēturbantī dēturbantibus dēturbantibus
Accusative dēturbantem dēturbāns dēturbantēs, dēturbantīs dēturbantia
Ablative dēturbante, dēturbantī1 dēturbante, dēturbantī1 dēturbantibus dēturbantibus
Vocative dēturbāns dēturbāns dēturbantēs dēturbantia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.