dejectus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /deːˈi̯ek.tus/, [d̪eːˈi̯ɛkt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /deˈjek.tus/, [d̪eˈjɛkt̪us]
Declension
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dējectus | dējectūs |
Genitive | dējectūs | dējectuum |
Dative | dējectuī | dējectibus |
Accusative | dējectum | dējectūs |
Ablative | dējectū | dējectibus |
Vocative | dējectus | dējectūs |
Adjective
dējectus (feminine dējecta, neuter dējectum); first/second-declension adjective
- Alternative form of dēiectus
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dējectus | dējecta | dējectum | dējectī | dējectae | dējecta | |
Genitive | dējectī | dējectae | dējectī | dējectōrum | dējectārum | dējectōrum | |
Dative | dējectō | dējectō | dējectīs | ||||
Accusative | dējectum | dējectam | dējectum | dējectōs | dējectās | dējecta | |
Ablative | dējectō | dējectā | dējectō | dējectīs | |||
Vocative | dējecte | dējecta | dējectum | dējectī | dējectae | dējecta |
References
- “dejectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dejectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.