deductior
Latin
Declension
Third-declension comparative adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dēductior | dēductius | dēductiōrēs | dēductiōra | |
Genitive | dēductiōris | dēductiōrum | |||
Dative | dēductiōrī | dēductiōribus | |||
Accusative | dēductiōrem | dēductius | dēductiōrēs | dēductiōra | |
Ablative | dēductiōre | dēductiōribus | |||
Vocative | dēductior | dēductius | dēductiōrēs | dēductiōra |
References
- deductior in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.