decertatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēcertō.

Participle

dēcertātus m (feminine dēcertāta, neuter dēcertātum); first/second declension

  1. disputed

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēcertātus dēcertāta dēcertātum dēcertātī dēcertātae dēcertāta
Genitive dēcertātī dēcertātae dēcertātī dēcertātōrum dēcertātārum dēcertātōrum
Dative dēcertātō dēcertātae dēcertātō dēcertātīs dēcertātīs dēcertātīs
Accusative dēcertātum dēcertātam dēcertātum dēcertātōs dēcertātās dēcertāta
Ablative dēcertātō dēcertātā dēcertātō dēcertātīs dēcertātīs dēcertātīs
Vocative dēcertāte dēcertāta dēcertātum dēcertātī dēcertātae dēcertāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.