curiatus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kuː.riˈaː.tus/, [kuːriˈäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ku.riˈa.tus/, [kuriˈäːt̪us]
Adjective
cūriātus (feminine cūriāta, neuter cūriātum); first/second-declension adjective
- (relational) curia
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cūriātus | cūriāta | cūriātum | cūriātī | cūriātae | cūriāta | |
Genitive | cūriātī | cūriātae | cūriātī | cūriātōrum | cūriātārum | cūriātōrum | |
Dative | cūriātō | cūriātō | cūriātīs | ||||
Accusative | cūriātum | cūriātam | cūriātum | cūriātōs | cūriātās | cūriāta | |
Ablative | cūriātō | cūriātā | cūriātō | cūriātīs | |||
Vocative | cūriāte | cūriāta | cūriātum | cūriātī | cūriātae | cūriāta |
References
- “curiatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- curiatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- curiatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.