creditus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of crēdō (“loan, confide in, trust, believe”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈkreː.di.tus/, [ˈkreːd̪ɪt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈkre.di.tus/, [ˈkrɛːd̪it̪us]
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | crēditus | crēdita | crēditum | crēditī | crēditae | crēdita | |
Genitive | crēditī | crēditae | crēditī | crēditōrum | crēditārum | crēditōrum | |
Dative | crēditō | crēditō | crēditīs | ||||
Accusative | crēditum | crēditam | crēditum | crēditōs | crēditās | crēdita | |
Ablative | crēditō | crēditā | crēditō | crēditīs | |||
Vocative | crēdite | crēdita | crēditum | crēditī | crēditae | crēdita |
Related terms
References
- creditus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- creditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to repay a loan: pecuniam creditam solvere
- to repay a loan: pecuniam creditam solvere
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.