consumptus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of cōnsūmō (consume, devour).

Participle

cōnsūmptus (feminine cōnsūmpta, neuter cōnsūmptum); first/second-declension participle

  1. consumed, devoured, having been consumed
  2. (of time) spent

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cōnsūmptus cōnsūmpta cōnsūmptum cōnsūmptī cōnsūmptae cōnsūmpta
Genitive cōnsūmptī cōnsūmptae cōnsūmptī cōnsūmptōrum cōnsūmptārum cōnsūmptōrum
Dative cōnsūmptō cōnsūmptō cōnsūmptīs
Accusative cōnsūmptum cōnsūmptam cōnsūmptum cōnsūmptōs cōnsūmptās cōnsūmpta
Ablative cōnsūmptō cōnsūmptā cōnsūmptō cōnsūmptīs
Vocative cōnsūmpte cōnsūmpta cōnsūmptum cōnsūmptī cōnsūmptae cōnsūmpta

Derived terms

References

  • consumptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • consumptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.