congaudens

Latin

Etymology

Present participle of congaudeō.

Participle

congaudēns m, f, n (genitive congaudentis); third declension

  1. rejoicing with others

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative congaudēns congaudēns congaudentēs congaudentia
Genitive congaudentis congaudentis congaudentium congaudentium
Dative congaudentī congaudentī congaudentibus congaudentibus
Accusative congaudentem congaudēns congaudentēs congaudentia
Ablative congaudentī congaudentī congaudentibus congaudentibus
Vocative congaudēns congaudēns congaudentēs congaudentia
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.