condignus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /konˈdiɡ.nus/, [kɔn̪ˈd̪ɪŋnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /konˈdiɲ.ɲus/, [kon̪ˈd̪iɲːus]
Adjective
condignus (feminine condigna, neuter condignum); first/second-declension adjective
- appropriate, entirely worthy, befitting, wholly deserving
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | condignus | condigna | condignum | condignī | condignae | condigna | |
Genitive | condignī | condignae | condignī | condignōrum | condignārum | condignōrum | |
Dative | condignō | condignō | condignīs | ||||
Accusative | condignum | condignam | condignum | condignōs | condignās | condigna | |
Ablative | condignō | condignā | condignō | condignīs | |||
Vocative | condigne | condigna | condignum | condignī | condignae | condigna |
References
- “condignus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- condignus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.