concupiens

Latin

Etymology

Present participle of concupiō

Participle

concupiēns (genitive concupientis); third-declension one-termination participle

  1. coveting

Declension

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative concupiēns concupientēs concupientia
Genitive concupientis concupientium
Dative concupientī concupientibus
Accusative concupientem concupiēns concupientēs
concupientīs
concupientia
Ablative concupiente
concupientī1
concupientibus
Vocative concupiēns concupientēs concupientia

1When used purely as an adjective.

References

  • concupiens”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.