conabilis
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /koːˈnaː.bi.lis/, [koːˈnäːbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /koˈna.bi.lis/, [koˈnäːbilis]
Adjective
cōnābilis (neuter cōnābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | cōnābilis | cōnābile | cōnābilēs | cōnābilia | |
Genitive | cōnābilis | cōnābilium | |||
Dative | cōnābilī | cōnābilibus | |||
Accusative | cōnābilem | cōnābile | cōnābilēs cōnābilīs |
cōnābilia | |
Ablative | cōnābilī | cōnābilibus | |||
Vocative | cōnābilis | cōnābile | cōnābilēs | cōnābilia |
References
- “conabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- conabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.