circumiens
Latin
Etymology
Present participle of circumeō.
Participle
circumiēns m, f, n (genitive circumeuntis); third declension
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | circumiēns | circumiēns | circumeuntēs | circumeuntia | |
Genitive | circumeuntis | circumeuntis | circumeuntium | circumeuntium | |
Dative | circumeuntī | circumeuntī | circumeuntibus | circumeuntibus | |
Accusative | circumeuntem | circumiēns | circumeuntēs | circumeuntia | |
Ablative | circumeuntī | circumeuntī | circumeuntibus | circumeuntibus | |
Vocative | circumiēns | circumiēns | circumeuntēs | circumeuntia |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.