circitans

Latin

Etymology

Present participle of circitō

Participle

circitāns m or f or n (genitive circitantis); third declension

  1. frequenting

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative circitāns circitāns circitantēs circitantia
Genitive circitantis circitantis circitantium circitantium
Dative circitantī circitantī circitantibus circitantibus
Accusative circitantem circitāns circitantēs, circitantīs circitantia
Ablative circitante, circitantī1 circitante, circitantī1 circitantibus circitantibus
Vocative circitāns circitāns circitantēs circitantia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.