cibatio
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kiˈbaː.ti.oː/, [kɪˈbäːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃiˈbat.t͡si.o/, [t͡ʃiˈbät̪ː͡s̪io]
Noun
cibātiō f (genitive cibātiōnis); third declension
- a feeding; a meal, repast
- 3rd century AD, Gaius Julius Solinus, De Mirabilibus Mundi 27.13
- 5th century AD, Caelius Aurelianus, Tardarum Passionum 1.1.12; 1.4.3
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cibātiō | cibātiōnēs |
Genitive | cibātiōnis | cibātiōnum |
Dative | cibātiōnī | cibātiōnibus |
Accusative | cibātiōnem | cibātiōnēs |
Ablative | cibātiōne | cibātiōnibus |
Vocative | cibātiō | cibātiōnēs |
References
- “cibatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- cibatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.