brodden

brodden c

1. definite singular of brod

Unknown. First attested in the 16th century.

• IPA^(key): /ˈbrɔ.də(n)/
• Hyphenation: brod‧den
• Rhymes: -ɔdən

brodden

1. (transitive, obsolete) to repair with patches, to patch
2. (intransitive, transitive, dated) to bumble, to mess up (one's handcrafted work) (generally relating to handicraft)
   • 1630, Jacob van Zevecote, Ontset van Leyden. Bly-eindich spel, in Ph. Blommaert (ed.), Gedichten van Jacob van Zevecote, Hebbelynck / Messchert (1840), page 336.

     Elck sou den esel schromen, / Als hy heeft aengenomen / Een moedig leeuwen vel, / Waer 't dat hy had' verlooren / Zijn al te lange ooren, / Die brodden heel het spel.

     Each would fear the donkey, / when he has put on / the hide of a courageous lion, / if it were that he had lost / his all too long ears, / that give the entire game away.

   • 1631 April 18, Jacob van Eyck, quoted in "Vereeniging voor Noor-Nederlands muziekgeschiedenis" Navorscher, vol. 26, 1876, page 124.

     […] dat hy eenige ten deele geinstrueert hebbende, dselve niet tot perfectie conde brengen sonder te hebben een accoord cimbalen ofte cleyne klockgens omme syne discipulen daer inne binnenshnys te oeffenen die anders tot syn ende der stadts schande op de publycque clocken souden brodden, […]

     (please add an English translation of this quotation)

   Synonyms: broddelen, knoeien, prutsen

• broddelen
• verbrodden

brodden m

1. definite singular of brodd

brodden

1. definite singular of brodd