brinco
See also: brincó
Asturian
Galician
Etymology
14th century. Probably a half learned word, from Latin vinculum.[1] Doublet of vinco and vínculo.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbɾiŋko̝/
Noun
brinco m (plural brincos)
- earring
- 1458, X. Ferro Couselo, editor, A vida e a fala dos devanceiros. Escolma de documentos en galego dos séculos XIII ao XVI, Vigo: Galaxia, page 330:
- Costança de Monterrey deu querella que lle tomaran o dito mudo et o castellaao hun brinco de prata da orella, en este dia, en Sesnande
- Constance of Monterrei reported that the aforementioned mute and the Castilian took a silver earring from her ear, in this day, in Sesnande
- nose ring (for pigs)
- jump, leap, hop
Derived terms
References
- “brinco” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “brinquo” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “brinco” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “brinco (aro)” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “brinco” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
- Joan Coromines, José A. Pascual (1983–1991) “brincar”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos
Portuguese

brinco
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbɾĩ.ku/
- Hyphenation: brin‧co
Etymology 1
Sense 1 and 2: from Latin vinculum, from vinciō (“bind, fetter, tie”) + -culum. Sense 3: Deverbal from brincar.[1]
Noun
brinco m (plural brincos)
- earring
- (figuratively) something impeccably clean; spotless
- A casa está um brinco. ― The house is spotless.
- frolic, fun, merriment
- Synonyms: brincadeira, diversão, divertimento
Derived terms
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
References
- “brinco” in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa. Porto: Porto Editora, 2003–2024.
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbɾinko/ [ˈbɾĩŋ.ko]
- Rhymes: -inko
- Syllabification: brin‧co
Etymology 1
Deverbal from brincar, from Portuguese brincar; see Etymology 2.
Derived terms
Etymology 2
Borrowed from Portuguese brinco, from Latin vinculum.
Further reading
- “brinco”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014
- Joan Coromines, José A. Pascual (1984) “brincar”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), volumes I (A–Ca), Madrid: Gredos, →ISBN, page 665
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.