bilokacja

See also: bilokacją

Polish

Etymology

From bi- +‎ lokacja. First attested in 1871.[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): /bi.lɔˈkat͡s.ja/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: bi‧lo‧kac‧ja

Noun

bilokacja f

  1. bilocation
    dar bilokacji ― the gift of bilocation
    zdolność bilokacji ― the ability of bilocation

Declension
Declension of bilokacja
singular
nominative bilokacja
genitive bilokacji
dative bilokacji
accusative bilokację
instrumental bilokacją
locative bilokacji
vocative bilokacjo

Derived terms
adjective

References
  1. Kaliszanin Gazeta miasta Kalisza i jego okolic R. 2‎, number 85, 1871, page 339
  2. bilokacja in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
  • bilokacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bilokacja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.