bijwonen

Dutch

Etymology

From bij +‎ wonen.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbɛi̯ʋoːnə(n)/
  • audio(file)
  • Hyphenation: bij‧wo‧nen

Verb

bijwonen

  1. (transitive) to attend

Inflection
Inflection of bijwonen (weak, separable)
infinitive bijwonen
past singular woonde bij
past participle bijgewoond
infinitive bijwonen
gerund bijwonen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular woon bijwoonde bijbijwoonbijwoonde
2nd person sing. (jij) woont bijwoonde bijbijwoontbijwoonde
2nd person sing. (u) woont bijwoonde bijbijwoontbijwoonde
2nd person sing. (gij) woont bijwoonde bijbijwoontbijwoonde
3rd person singular woont bijwoonde bijbijwoontbijwoonde
plural wonen bijwoonden bijbijwonenbijwoonden
subjunctive sing.1 wone bijwoonde bijbijwonebijwoonde
subjunctive plur.1 wonen bijwoonden bijbijwonenbijwoonden
imperative sing. woon bij
imperative plur.1 woont bij
participles bijwonendbijgewoond
1) Archaic.

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.