apprimus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /apˈpriː.mus/, [äpˈpriːmʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /apˈpri.mus/, [äpˈpriːmus]
Adjective
apprīmus (feminine apprīma, neuter apprīmum, adverb apprīmē); first/second-declension adjective
- the very first
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | apprīmus | apprīma | apprīmum | apprīmī | apprīmae | apprīma | |
Genitive | apprīmī | apprīmae | apprīmī | apprīmōrum | apprīmārum | apprīmōrum | |
Dative | apprīmō | apprīmō | apprīmīs | ||||
Accusative | apprīmum | apprīmam | apprīmum | apprīmōs | apprīmās | apprīma | |
Ablative | apprīmō | apprīmā | apprīmō | apprīmīs | |||
Vocative | apprīme | apprīma | apprīmum | apprīmī | apprīmae | apprīma |
References
- “apprimus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- apprimus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.