annitens
Latin
Etymology
Present participle of annītor.
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | annītēns | annītēns | annītentēs | annītentia | |
Genitive | annītentis | annītentis | annītentium | annītentium | |
Dative | annītentī | annītentī | annītentibus | annītentibus | |
Accusative | annītentem | annītēns | annītentēs, annītentīs | annītentia | |
Ablative | annītente, annītentī1 | annītente, annītentī1 | annītentibus | annītentibus | |
Vocative | annītēns | annītēns | annītentēs | annītentia |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.