anctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of angō.
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ānctus | āncta | ānctum | ānctī | ānctae | āncta | |
Genitive | ānctī | ānctae | ānctī | ānctōrum | ānctārum | ānctōrum | |
Dative | ānctō | ānctō | ānctīs | ||||
Accusative | ānctum | ānctam | ānctum | ānctōs | ānctās | āncta | |
Ablative | ānctō | ānctā | ānctō | ānctīs | |||
Vocative | āncte | āncta | ānctum | ānctī | ānctae | āncta |
References
- anctus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.