allame

Middle Dutch

Etymology

Likely from a compounding of ant (“against”) +‎ lamen (“tool”). Cognate with Old English andlōma (“tool”). Akin to Old English lōma and Old High German lōmi, luomi.

Noun

allâme m

  1. tool
    • Van waghenen, van ploeghen ende van anders antlamen te maken
      To make tools from carts, ploughs en other things
  2. house gear
  3. army supplies

Inflection
Weak masculine
Singular Plural
Nominative allâme allâmen
Accusative allâme allâmen
Genitive allâmen allâmen
Dative allâme allâmen

Alternative forms
  • anlamen
  • antlamen

Descendants
  • West Flemish: aloam

References
  • “allame”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
  • Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “allame”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish علامه (ʿallāme, “exceedingly learned, well versed in genealogies”),[1][2] from Arabic عَلَّامة (ʕallāma).[3]

Pronunciation
  • IPA(key): /al.laːˈme/
  • Hyphenation: al‧la‧me

Adjective

allame

  1. (dated) One who is very learned, who has extensive knowledge.

Declension
predicative forms of allame
present tense
positive,
declarative		 positive,
interrogative		 negative,
declarative		 negative,
interrogative
ben (I am) allameyim allame miyim? allame değilim allame değil miyim?
sen (you are) allamesin allame misin? allame değilsin allame değil misin?
o (he/she/it is) allame / allamedir allame mi? allame değil allame değil mi?
biz (we are) allameyiz allame miyiz? allame değiliz allame değil miyiz?
siz (you are) allamesiniz allame misiniz? allame değilsiniz allame değil misiniz?
onlar (they are) allame(ler) allame(ler) mi? allame değil(ler) allame değiller mi?
past tense
positive,
declarative		 positive,
interrogative		 negative,
declarative		 negative,
interrogative
ben (I was) allameydim allame miydim? allame değildim allame değil miydim?
sen (you were) allameydin allame miydin? allame değildin allame değil miydin?
o (he/she/it was) allameydi allame miydi? allame değildi allame değil miydi?
biz (we were) allameydik allame miydik? allame değildik allame değil miydik?
siz (you were) allameydiniz allame miydiniz? allame değildiniz allame değil miydiniz?
onlar (they were) allameydiler allame miydiler? allame değildi(ler) / değillerdi allame değil miydiler?
indirect past
positive,
declarative		 positive,
interrogative		 negative,
declarative		 negative,
interrogative
ben (I was) allameymişim allame miymişim? allame değilmişim allame değil miymişim?
sen (you were) allameymişsin allame miymişsin? allame değilmişsin allame değil miymişsin?
o (he/she/it was) allameymiş allame miymiş? allame değilmiş allame değil miymiş?
biz (we were) allameymişiz allame miymişiz? allame değilmişiz allame değil miymişiz?
siz (you were) allameymişsiniz allame miymişsiniz? allame değilmişsiniz allame değil miymişsiniz?
onlar (they were) allameymişler allame miymişler? allame değilmiş(ler) / değillermiş allame değil miymişler?
conditional
positive,
declarative		 positive,
interrogative		 negative,
declarative		 negative,
interrogative
ben (if I) allameysem allame miysem? allame değilsem allame değil miysem?
sen (if you) allameysen allame miysen? allame değilsen allame değil miysen?
o (if he/she/it) allameyse allame miyse? allame değilse allame değil miyse?
biz (if we) allameysek allame miysek? allame değilsek allame değil miysek?
siz (if you) allameyseniz allame miyseniz? allame değilseniz allame değil miyseniz?
onlar (if they) allameyseler allame miyseler? allame değilseler / değillerse allame değil miyseler?

Noun

allame (definite accusative allameyi, plural allameler)

  1. (dated) A very learned person who has extensive knowledge.

Declension
Inflection
Nominative allame
Definite accusative allameyi
Singular Plural
Nominative allame allameler
Definite accusative allameyi allameleri
Dative allameye allamelere
Locative allamede allamelerde
Ablative allameden allamelerden
Genitive allamenin allamelerin
Predicative forms
Singular Plural
1st singular allameyim allamelerim
2nd singular allamesin allamelersin
3rd singular allame
allamedir		 allameler
allamelerdir
1st plural allameyiz allameleriz
2nd plural allamesiniz allamelersiniz
3rd plural allameler allamelerdir

Derived terms
  • allame kesilmek
  • allameicihan
  • allamelik taslamak

References
  1. Redhouse, James W. (1890) “علامه”, in A Turkish and English Lexicon‎, Constantinople: A. H. Boyajian, page 1315
  2. Kélékian, Diran (1911) “علامه”, in Dictionnaire turc-français‎, Constantinople: Mihran, page 856
  3. Nişanyan, Sevan (2002–) “allame”, in Nişanyan Sözlük

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.