alkonyatai
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɒlkoɲɒtɒji]
- Hyphenation: al‧ko‧nya‧tai
Declension
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | — | alkonyatai |
accusative | — | alkonyatait |
dative | — | alkonyatainak |
instrumental | — | alkonyataival |
causal-final | — | alkonyataiért |
translative | — | alkonyataivá |
terminative | — | alkonyataiig |
essive-formal | — | alkonyataiként |
essive-modal | — | alkonyataiul |
inessive | — | alkonyataiban |
superessive | — | alkonyatain |
adessive | — | alkonyatainál |
illative | — | alkonyataiba |
sublative | — | alkonyataira |
allative | — | alkonyataihoz |
elative | — | alkonyataiból |
delative | — | alkonyatairól |
ablative | — | alkonyataitól |
non-attributive possessive - singular |
— | alkonyataié |
non-attributive possessive - plural |
— | alkonyataiéi |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.