alfavitta
Ingrian
Etymology
Borrowed from Russian алфавит (alfavit), from Ancient Greek ἀλφάβητος (alphábētos).
Pronunciation
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈɑlfɑʋitːɑ/, [ˈɑɫfəʋĭtː]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈɑlfɑʋitːɑ/, [ˈɑɫfɑˌʋitːɑ]
- Rhymes: -ɑlfɑʋitː, -itːɑ
- Hyphenation: al‧fa‧vit‧ta
Noun
alfavitta
- alphabet
- 1936, V. I. Junus, Iƶoran Keelen Grammatikka, Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 7:
- Näitä bukvoja sentää kutsutaa latinoituiks bukvoiks, tali latinisoituks alfavitaks.
- These letters are therefore called latin letters, or the latin alphabet.
- 1936, V. I. Junus, P. L. Maksimov, Inkeroisin keelen oppikirja alkuşkouluja vart (ensimäine osa), Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 35:
- Bukvoja täs porjatkaas saotaa alfavitaks.
- The letters in this sequence they call the alphabet.
Declension
Declension of alfavitta (type 3/kana, tt-t gradation) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | alfavitta | alfavitat |
genitive | alfavitan | alfavittoin |
partitive | alfavittaa | alfavittoja |
illative | alfavittaa | alfavittoi |
inessive | alfavitas | alfavitois |
elative | alfavitast | alfavitoist |
allative | alfavitalle | alfavitoille |
adessive | alfavital | alfavitoil |
ablative | alfavitalt | alfavitoilt |
translative | alfavitaks | alfavitoiks |
essive | alfavittanna, alfavittaan | alfavittoinna, alfavittoin |
exessive1) | alfavittant | alfavittoint |
1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.