alfavitta

Ingrian

Etymology

Borrowed from Russian алфавит (alfavit), from Ancient Greek ἀλφάβητος (alphábētos).

Pronunciation

  • (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈɑlfɑʋitːɑ/, [ˈɑɫfəʋĭtː]
  • (Soikkola) IPA(key): /ˈɑlfɑʋitːɑ/, [ˈɑɫfɑˌʋitːɑ]
  • Rhymes: -ɑlfɑʋitː, -itːɑ
  • Hyphenation: al‧fa‧vit‧ta

Noun

alfavitta

  1. alphabet
    • 1936, V. I. Junus, Iƶoran Keelen Grammatikka, Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 7:
      Näitä bukvoja sentää kutsutaa latinoituiks bukvoiks, tali latinisoituks alfavitaks.
      These letters are therefore called latin letters, or the latin alphabet.
    • 1936, V. I. Junus, P. L. Maksimov, Inkeroisin keelen oppikirja alkuşkouluja vart (ensimäine osa), Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 35:
      Bukvoja täs porjatkaas saotaa alfavitaks.
      The letters in this sequence they call the alphabet.

Declension

Declension of alfavitta (type 3/kana, tt-t gradation)
singular plural
nominative alfavitta alfavitat
genitive alfavitan alfavittoin
partitive alfavittaa alfavittoja
illative alfavittaa alfavittoi
inessive alfavitas alfavitois
elative alfavitast alfavitoist
allative alfavitalle alfavitoille
adessive alfavital alfavitoil
ablative alfavitalt alfavitoilt
translative alfavitaks alfavitoiks
essive alfavittanna, alfavittaan alfavittoinna, alfavittoin
exessive1) alfavittant alfavittoint
1) obsolete
*) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl)
**) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.