agoiro
Galician
Etymology
Inherited from Old Galician-Portuguese agoiro (13th c.), from Latin augurium. Cognate with Portuguese agoiro and Spanish agüero.
Pronunciation
- IPA(key): [aˈɣojɾo̝]
Noun
agoiro m (plural agoiros)
References
- “agoiro” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
- “agoyr” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “agoiro” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “agoiro” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “agoiro” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
Old Galician-Portuguese
Etymology
Inherited from Latin augurium, with metathesis. Cognate with Old Spanish aguero.
Pronunciation
- IPA(key): /aˈɡojɾo/, /aˈɡujɾo/
- Rhymes: -ojɾo
Further reading
Portuguese
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /aˈɡoj.ɾu/ [aˈɡoɪ̯.ɾu]
- (Southern Brazil) IPA(key): /aˈɡoj.ɾo/ [aˈɡoɪ̯.ɾo]
- (Portugal) IPA(key): /ɐˈɡoj.ɾu/ [ɐˈɣoj.ɾu]
- Hyphenation: a‧goi‧ro
Etymology 1
Inherited from Old Galician-Portuguese agoiro, from Latin augurium. Doublet of augúrio, which was borrowed from Latin.
Alternative forms
Usage notes
- Often used in the context of predicting bad events.
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.