afmaken

Dutch

Etymology

From af +‎ maken.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɑf.maː.kə(n)/
  • audio(file)
  • Hyphenation: af‧ma‧ken

Verb

afmaken

  1. (transitive) to finish
    Het project afmaken.
    To finish the project.
  2. to kill, to finish off
    En als je ooit terugkomt, maken we je af!
    And if you ever come back, we'll kill you!

Inflection
Inflection of afmaken (weak, separable)
infinitive afmaken
past singular maakte af
past participle afgemaakt
infinitive afmaken
gerund afmaken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular maak afmaakte afafmaakafmaakte
2nd person sing. (jij) maakt afmaakte afafmaaktafmaakte
2nd person sing. (u) maakt afmaakte afafmaaktafmaakte
2nd person sing. (gij) maakt afmaakte afafmaaktafmaakte
3rd person singular maakt afmaakte afafmaaktafmaakte
plural maken afmaakten afafmakenafmaakten
subjunctive sing.1 make afmaakte afafmakeafmaakte
subjunctive plur.1 maken afmaakten afafmakenafmaakten
imperative sing. maak af
imperative plur.1 maakt af
participles afmakendafgemaakt
1) Archaic.

Descendants
  • Negerhollands: maak af

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.