adsensus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /adˈsen.sus/, [äs̠ˈs̠ẽːs̠ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /adˈsen.sus/, [äd̪ˈsɛnsus]
Etymology 1
Perfect participle of adsentior.
Participle
adsēnsus (feminine adsēnsa, neuter adsēnsum); first/second-declension participle
- Alternative form of assēnsus
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | adsēnsus | adsēnsa | adsēnsum | adsēnsī | adsēnsae | adsēnsa | |
Genitive | adsēnsī | adsēnsae | adsēnsī | adsēnsōrum | adsēnsārum | adsēnsōrum | |
Dative | adsēnsō | adsēnsō | adsēnsīs | ||||
Accusative | adsēnsum | adsēnsam | adsēnsum | adsēnsōs | adsēnsās | adsēnsa | |
Ablative | adsēnsō | adsēnsā | adsēnsō | adsēnsīs | |||
Vocative | adsēnse | adsēnsa | adsēnsum | adsēnsī | adsēnsae | adsēnsa |
Declension
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | adsēnsus | adsēnsūs |
Genitive | adsēnsūs | adsēnsuum |
Dative | adsēnsuī | adsēnsibus |
Accusative | adsēnsum | adsēnsūs |
Ablative | adsēnsū | adsēnsibus |
Vocative | adsēnsus | adsēnsūs |
References
- “adsensus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- adsensus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.