adduir
Catalan
Verb
adduir (first-person singular present addueixo, first-person singular preterite adduí, past participle adduït)
Conjugation
infinitive | adduir | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | adduint | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | adduït | adduïda | |||||
plural | adduïts | adduïdes | |||||
person | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | addueixo | addueixes | addueix | adduïm | adduïu | addueixen | |
imperfect | adduïa | adduïes | adduïa | adduíem | adduíeu | adduïen | |
future | adduiré | adduiràs | adduirà | adduirem | adduireu | adduiran | |
preterite | adduí | adduïres | adduí | adduírem | adduíreu | adduïren | |
conditional | adduiria | adduiries | adduiria | adduiríem | adduiríeu | adduirien | |
subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | addueixi | addueixis | addueixi | adduïm | adduïu | addueixin | |
imperfect | adduís | adduïssis | adduís | adduíssim | adduíssiu | adduïssin | |
imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
affirmative | — | addueix | addueixi | adduïm | adduïu | addueixin | |
negative (no) | — | no addueixis | no addueixi | no adduïm | no adduïu | no addueixin |
Related terms
- adducció
Further reading
- “adduir” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “adduir”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “adduir” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “adduir” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.