adaptatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adaptō.
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | adaptātus | adaptāta | adaptātum | adaptātī | adaptātae | adaptāta | |
Genitive | adaptātī | adaptātae | adaptātī | adaptātōrum | adaptātārum | adaptātōrum | |
Dative | adaptātō | adaptātō | adaptātīs | ||||
Accusative | adaptātum | adaptātam | adaptātum | adaptātōs | adaptātās | adaptāta | |
Ablative | adaptātō | adaptātā | adaptātō | adaptātīs | |||
Vocative | adaptāte | adaptāta | adaptātum | adaptātī | adaptātae | adaptāta |
References
- “adaptatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- adaptatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.