aczkolwie

From acz +‎ Proto-Slavic *kolivě. First attested in the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /at͡ʃʲkɔlʲvjɛ/
• IPA^(key): (15^th CE) /at͡ʃʲkɔlʲvjɛ/

aczkolwie

1. permissive adverbial; although
   • 1887 [Fifteenth century], Wacław Ubogi z Brodni, edited by Lucjan Malinowski, Modlitwy Wacława. Zabytek języka polskiego z wieku XV odkryty i skopjowany przez Aleksandra Przezdzieckiego wydał i objaśnił Lucyjan Malinowski‎, Krakow, Brodnia, page 113a:

     Ktor[z]iz aczkolwie bog iest y czlowiek, a wszakoz nye dwa, ale geden iest Cristus

     [Ktor[z]yż aczkolwie Bog jest i człowiek, a wszakoż nie dwa, ale jeden jest Krystus]

• Middle Polish: aczkolwie

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “aczkolwie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish aczkolwie.

• (Middle Polish) IPA^(key): /at͡ʂˈkɔl.vjɛ/

aczkolwie

1. (Middle Polish) permissive adverbial; although
2. (Middle Polish) because

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “aczkolwie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “aczkolwie”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 1, Warsaw, page 6