accino

Latin

Alternative forms

Etymology

From ad- + canō (sing).

Pronunciation

Verb

accinō (present infinitive accinere, perfect active accinuī, supine accentum); third conjugation, no passive

  1. to sing to

Conjugation

   Conjugation of accinō (third conjugation, active only)
indicative singular plural
first second third first second third
active present accinō accinis accinit accinimus accinitis accinunt
imperfect accinēbam accinēbās accinēbat accinēbāmus accinēbātis accinēbant
future accinam accinēs accinet accinēmus accinētis accinent
perfect accinuī accinuistī accinuit accinuimus accinuistis accinuērunt,
accinuēre
pluperfect accinueram accinuerās accinuerat accinuerāmus accinuerātis accinuerant
future perfect accinuerō accinueris accinuerit accinuerimus accinueritis accinuerint
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present accinam accinās accinat accināmus accinātis accinant
imperfect accinerem accinerēs accineret accinerēmus accinerētis accinerent
perfect accinuerim accinuerīs accinuerit accinuerīmus accinuerītis accinuerint
pluperfect accinuissem accinuissēs accinuisset accinuissēmus accinuissētis accinuissent
imperative singular plural
first second third first second third
active present accine accinite
future accinitō accinitō accinitōte accinuntō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives accinere accinuisse accentūrum esse
participles accinēns accentūrus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
accinendī accinendō accinendum accinendō accentum accentū

Derived terms

References

  • accino”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • accino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.