aanstrepen

Dutch

Etymology

Compound of aan + streep + -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌstreː.pə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: aan‧stre‧pen

Verb

aanstrepen

  1. (transitive) to mark with a line

Inflection

Inflection of aanstrepen (weak, separable)
infinitive aanstrepen
past singular streepte aan
past participle aangestreept
infinitive aanstrepen
gerund aanstrepen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular streep aanstreepte aanaanstreepaanstreepte
2nd person sing. (jij) streept aanstreepte aanaanstreeptaanstreepte
2nd person sing. (u) streept aanstreepte aanaanstreeptaanstreepte
2nd person sing. (gij) streept aanstreepte aanaanstreeptaanstreepte
3rd person singular streept aanstreepte aanaanstreeptaanstreepte
plural strepen aanstreepten aanaanstrepenaanstreepten
subjunctive sing.1 strepe aanstreepte aanaanstrepeaanstreepte
subjunctive plur.1 strepen aanstreepten aanaanstrepenaanstreepten
imperative sing. streep aan
imperative plur.1 streept aan
participles aanstrependaangestreept
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.