aanliggen

Dutch

From Middle Dutch aenliggen. Equivalent to aan +‎ liggen.

aanliggen

(intransitive) to lie or stand against something else
De groene blaadjes die tegen deze bloemhoofdjes aanliggen zijn dan ook geen kelkbladen maar omwindselblaadjes. — The green leaves that lie against these flower heads are therefore not calyx leaves but involucre leaves.
(intransitive, navigation) to be on course

Inflection of aanliggen (strong class 5, separable)
infinitive	aanliggen
past singular	lag aan
past participle	aangelegen
infinitive	aanliggen
gerund	aanliggen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	lig aan	lag aan	aanlig	aanlag
2nd person sing. (jij)	ligt aan	lag aan	aanligt	aanlag
2nd person sing. (u)	ligt aan	lag aan	aanligt	aanlag
2nd person sing. (gij)	ligt aan	laagt aan	aanligt	aanlaagt
3rd person singular	ligt aan	lag aan	aanligt	aanlag
plural	liggen aan	lagen aan	aanliggen	aanlagen

subjunctive sing.¹	ligge aan	lage aan	aanligge	aanlage
subjunctive plur.¹	liggen aan	lagen aan	aanliggen	aanlagen

imperative sing.	lig aan
imperative plur.¹	ligt aan

participles	aanliggend	aangelegen
¹⁾ Archaic.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.