aangluren

Dutch

Etymology

Compound of aan + gluren.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌɣlyː.rə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: aan‧glu‧ren

Verb

aangluren

  1. (transitive) to (furtively) leer at, to peek at, to peep at

Inflection

Inflection of aangluren (weak, separable)
infinitive aangluren
past singular gluurde aan
past participle aangegluurd
infinitive aangluren
gerund aangluren n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular gluur aangluurde aanaangluuraangluurde
2nd person sing. (jij) gluurt aangluurde aanaangluurtaangluurde
2nd person sing. (u) gluurt aangluurde aanaangluurtaangluurde
2nd person sing. (gij) gluurt aangluurde aanaangluurtaangluurde
3rd person singular gluurt aangluurde aanaangluurtaangluurde
plural gluren aangluurden aanaanglurenaangluurden
subjunctive sing.1 glure aangluurde aanaanglureaangluurde
subjunctive plur.1 gluren aangluurden aanaanglurenaangluurden
imperative sing. gluur aan
imperative plur.1 gluurt aan
participles aanglurendaangegluurd
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.