öz

See also: Appendix:Variations of "oz"

Azerbaijani

Etymology

From Common Turkic *ȫz, from Proto-Turkic *ȫŕ, whence also Azerbaijani özək. Cognate with Chuvash вар (var), Chuvash варӑ (vară).

Pronunciation
  • Audio(file)

Pronoun

öz

  1. self
    Muradın kiçik qardaşının on yaşı var, amma artıq özündən hündürdür.
    Murad's younger brother is still just ten years old, but he's already taller than himself.
    Özünə bir qulaq as.
    Just listen to yourself.
    Mənə göstəriş vermə, mən özüm hər şeyi bilirəm.
    Don't give me instructions, I know everything myself
    Özü yaxşıdır, ətrafı pis.
    He himself is good, but his circle/gang is bad.
    Özün bilərsən.
    As you want, then.
    (literally, “You'll know yourself.”)
    Sən onları inandıra bilməyəcəksən. Onlar sənin özünü daha tez inandırarlar.
    You won't be able to convince them. Rather, they will convince you.
    Mən səni, sənin özünü tanıdığından daha yaxşı tanıyıram.
    I know you better than you know yourself.

Declension
    Declension of öz
singular plural
nominative öz
 özlər
definite accusative özü
 özləri
dative özə
 özlərə
locative özdə
 özlərdə
ablative özdən
 özlərdən
definite genitive özün
 özlərin
    Possessive forms of öz
nominative
singular plural
mənim (“my”) özüm özlərim
sənin (“your”) özün özlərin
onun (“his/her/its”) özü özləri
bizim (“our”) özümüz özlərimiz
sizin (“your”) özünüz özləriniz
onların (“their”) özü or özləri özləri
accusative
singular plural
mənim (“my”) özümü özlərimi
sənin (“your”) özünü özlərini
onun (“his/her/its”) özünü özlərini
bizim (“our”) özümüzü özlərimizi
sizin (“your”) özünüzü özlərinizi
onların (“their”) özünü or özlərini özlərini
dative
singular plural
mənim (“my”) özümə özlərimə
sənin (“your”) özünə özlərinə
onun (“his/her/its”) özünə özlərinə
bizim (“our”) özümüzə özlərimizə
sizin (“your”) özünüzə özlərinizə
onların (“their”) özünə or özlərinə özlərinə
locative
singular plural
mənim (“my”) özümdə özlərimdə
sənin (“your”) özündə özlərində
onun (“his/her/its”) özündə özlərində
bizim (“our”) özümüzdə özlərimizdə
sizin (“your”) özünüzdə özlərinizdə
onların (“their”) özündə or özlərində özlərində
ablative
singular plural
mənim (“my”) özümdən özlərimdən
sənin (“your”) özündən özlərindən
onun (“his/her/its”) özündən özlərindən
bizim (“our”) özümüzdən özlərimizdən
sizin (“your”) özünüzdən özlərinizdən
onların (“their”) özündən or özlərindən özlərindən
genitive
singular plural
mənim (“my”) özümün özlərimin
sənin (“your”) özünün özlərinin
onun (“his/her/its”) özünün özlərinin
bizim (“our”) özümüzün özlərimizin
sizin (“your”) özünüzün özlərinizin
onların (“their”) özünün or özlərinin özlərinin

Determiner

öz

  1. own
    Öz işidir. ― It's his/her own business.
    Hər kəs öz evində nə istəyir, onu da eləyir. ― Everyone does whatever s/he wants in his/her own home.
    • 1931, Jafar Jabbarly, 1905-ci ildə, page 146; republished as Cafar Cabbarlı. Əsərləri., Baku: Şərq-Qərb, 2005:
      Bunları mən öz gözümlə görmüşəm, öz qulağımla eşitmişəm və öz əlimlə yazmışam.
      These are the things I've seen with my own eyes, heard with my own ears and written with my own hand.

Derived terms

Further reading
  • “öz” in Obastan.com.

Crimean Tatar

Noun

öz (accusative [please provide], plural [please provide])

  1. core
  2. original

Pronoun

öz

  1. self, -self

Turkish

Pronunciation
  • IPA(key): /øz/, [ˈø̞ᵝz̟]
  • Hyphenation: öz

Etymology 1

From Ottoman Turkish اوز (öz, “pith, essence, marrow; self”), from Proto-Turkic *ȫŕ.

Noun

öz (definite accusative özü, plural özler)

  1. gist
  2. kernel
  3. abstract
Declension
Inflection
Nominative öz
Definite accusative özü
Singular Plural
Nominative öz özler
Definite accusative özü özleri
Dative öze özlere
Locative özde özlerde
Ablative özden özlerden
Genitive özün özlerin
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular özüm özlerim
2nd singular özün özlerin
3rd singular özü özleri
1st plural özümüz özlerimiz
2nd plural özünüz özleriniz
3rd plural özleri özleri
Definite accusative
Singular Plural
1st singular özümü özlerimi
2nd singular özünü özlerini
3rd singular özünü özlerini
1st plural özümüzü özlerimizi
2nd plural özünüzü özlerinizi
3rd plural özlerini özlerini
Dative
Singular Plural
1st singular özüme özlerime
2nd singular özüne özlerine
3rd singular özüne özlerine
1st plural özümüze özlerimize
2nd plural özünüze özlerinize
3rd plural özlerine özlerine
Locative
Singular Plural
1st singular özümde özlerimde
2nd singular özünde özlerinde
3rd singular özünde özlerinde
1st plural özümüzde özlerimizde
2nd plural özünüzde özlerinizde
3rd plural özlerinde özlerinde
Ablative
Singular Plural
1st singular özümden özlerimden
2nd singular özünden özlerinden
3rd singular özünden özlerinden
1st plural özümüzden özlerimizden
2nd plural özünüzden özlerinizden
3rd plural özlerinden özlerinden
Genitive
Singular Plural
1st singular özümün özlerimin
2nd singular özünün özlerinin
3rd singular özünün özlerinin
1st plural özümüzün özlerimizin
2nd plural özünüzün özlerinizin
3rd plural özlerinin özlerinin
Predicative forms
Singular Plural
1st singular özüm özlerim
2nd singular özsün özlersin
3rd singular öz
özdür		 özler
özlerdir
1st plural özüz özleriz
2nd plural özsünüz özlersiniz
3rd plural özler özlerdir

Pronoun

öz

  1. self, -self
Derived terms

Etymology 2

From Ottoman Turkish اوز (öz, “valley, river”), from Proto-Turkic *örs, *örsen (“river, river bed”).

Noun

öz

  1. (dated, dialectal) creek, small river
  2. (dated, dialectal) wetlands, fertile land
Declension
Inflection
Nominative öz
Definite accusative özü
Singular Plural
Nominative öz özler
Definite accusative özü özleri
Dative öze özlere
Locative özde özlerde
Ablative özden özlerden
Genitive özün özlerin
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular özüm özlerim
2nd singular özün özlerin
3rd singular özü özleri
1st plural özümüz özlerimiz
2nd plural özünüz özleriniz
3rd plural özleri özleri
Definite accusative
Singular Plural
1st singular özümü özlerimi
2nd singular özünü özlerini
3rd singular özünü özlerini
1st plural özümüzü özlerimizi
2nd plural özünüzü özlerinizi
3rd plural özlerini özlerini
Dative
Singular Plural
1st singular özüme özlerime
2nd singular özüne özlerine
3rd singular özüne özlerine
1st plural özümüze özlerimize
2nd plural özünüze özlerinize
3rd plural özlerine özlerine
Locative
Singular Plural
1st singular özümde özlerimde
2nd singular özünde özlerinde
3rd singular özünde özlerinde
1st plural özümüzde özlerimizde
2nd plural özünüzde özlerinizde
3rd plural özlerinde özlerinde
Ablative
Singular Plural
1st singular özümden özlerimden
2nd singular özünden özlerinden
3rd singular özünden özlerinden
1st plural özümüzden özlerimizden
2nd plural özünüzden özlerinizden
3rd plural özlerinden özlerinden
Genitive
Singular Plural
1st singular özümün özlerimin
2nd singular özünün özlerinin
3rd singular özünün özlerinin
1st plural özümüzün özlerimizin
2nd plural özünüzün özlerinizin
3rd plural özlerinin özlerinin
Predicative forms
Singular Plural
1st singular özüm özlerim
2nd singular özsün özlersin
3rd singular öz
özdür		 özler
özlerdir
1st plural özüz özleriz
2nd plural özsünüz özlersiniz
3rd plural özler özlerdir
Further reading
  • “öz”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.